Снорри Стурлусон

Младшая Эдда (Часть 2)

eru ok skothendingar ok ein hljóðfylling við höfuðstafinn.

Þetta er annat töglag:

69. Kunn bjó ek kvæði

konungs bróður þjóð,

þann veit ek þengil,

þrenn fjölmennan.

Fram skal in fjórða

folkglaðs vaða

ljóss elds lagar

lofum friðrofa.

Svá ferr hér annat ok fjórða vísuorð sem í fyrra hætti, en it fyrsta ok þriðja vísuorð er hér hendingalaust, en tveir hljóðfyllendr við höfuðstaf sem í dróttkvæðu.

Þessi er inn þriði háttr, er vér köllum hagmælt:

70. Mitt er of mæti

margt lag bragar

áðr ókveðit

oddbraks spakan.

Hlýtr grams geta

greppr óhneppra

skýrr skrautfara.

skjöldunga ungr.

Í þessum hætti eru skothendingar í fyrsta ok þriðja vísuorði ok stafaskipti sem í dróttkvæðum hætti, en at öðru sem tögmælt. Í öllu töglægi er eigi rangt, þótt fimm samstöfur sé í vísuorði, er skammar eru sumar ok skjótar. Þat er tögdrápuháttr, at stef skal vera til fyrsta vísuorðs ok lúka því máli í inu síðasta vísuorði kvæðisins, ok er rétt at setja kvæðit með svá mörgum stefjamélum sem hann vill, ok er þat tíðast at hafa öll jafnlöng, en hvers stefjaméls skal stef upphaf ok niðrlag.

Nú er grænlenzki háttr:

71. Slóð kann sneiðir

seima geima

hnigfák Haka

hleypa greypa,

hinn er af hlunni

hesta festa

lætr leufðr skati

langa ganga.

Hér er it fyrsta ok þriðja vísuorð svá sem hagmælt, en annat ok fjórða með aðalhendingum, ok eru tvær samstöfur aðalhendar ok endast báðar í einn staf.

Nú er inn skammi háttr:

72. Gull kná, greppar,

glóa, róa,

váss eru seggir

samir framir.

Eik má und jöfri

una bruna,

þá nýtr vísi

viðar skriðar.

Hér er it fyrsta ok þriðja vísuorð hendingarlaust, en annat ok it fjórða sem grænlenzki háttr ok skemmri orðtökin.

Nú er nýi háttr:

73. Ræsir glæsir

Rökkva dökkva

hvítum rítum

hreina reina.

Skreytir hreytir

skafna stafna

hringa stinga

hjörtum svörtum.

Í þessum hættir eru í hverju vísuorði fjórar samstöfur, en tvær aðalhendingar ok líkast í einn staf báðar ok engi afkleyfisorð.

Þetta er stúfhent:

74. Hafröst hristir

hlunnvigg tiggja,

borgðgrund bendir

brimdýrs stýri.

Blá veit brjóta

byrskíð víði

böðharðr börðum

buðlungr þungan.

Í þessum hætti eru fjórar samstöfur í vísuorði, ok er eigi rangt í inu fyrsta ok þriðja, þótt fimm sé. Þar eru skothendur. Í öðru ok inu fjórða eru aðalhendingar ok báðar saman ok in fyrri stýfð, en stafaskipti sem í dróttkvæðu.

Þetta er hnugghent:

76. Hrannir strýkva hlaðin borð,

haflauðr skeflir,

kasta náir kjalar stíg

kalt hlýr söltum.

Svörtum hleypir svana fjöll

snjallmæltr stillir

hlunna [fram] of Haka veg

hríðfelldr skíðum.

Hér er í fyrsta ok þriðja vísuorði sjau samstöfur ok hendingarlaust, en rétt at stöfum. En annat ok fjórða hefir fjórar samstöfur, en rétt at stöfum ok skothending ok oddhent ok stýfð in fyrri hending.

Nú er hálfhneppt:

77. Snyðja lætr í sólroð

snekkjur á Manar hlekk,

árla sér, ungr jarl,

allvaldr breka fall.

Lyfta kná of liði oft

lauki of kjalar raukn;

greiða náir glygg váð.

Greipum mæta dragreip.