Снорри Стурлусон

Младшая Эдда (Часть 1)

от носка или от пятки, когда кроят себе башмаки. И потому тот, кто хочет помочь асам, должен бросать эти обрезки. Рукою Видар хватает Волка за верхнюю челюсть и разрывает ему пасть. Тут приходит Волку конец. Локи сражается с Хеймдаллем, и они убивают друг друга. Тогда Сурт мечет огонь на землю и сжигает весь мир. Так сказано о том в «Прорицании вёльвы»:

Þá skelfur askr Yggdrasils, ok engi hlutr er þá óttalaus á himni eða jörðu. Æsir hervæða sik ok allir Einherjar ok sækja fram á völluna. Ríðr fyrstr Óðinn með gullhjálminn ok fagra brynju ok geir sinn, er Gungnir heitir. Stefnir hann móti Fenrisúlfi, en Þórr fram á aðra hlið honum, ok má hann ekki duga honum, því at hann hefir fullt fang at berjast við Miðgarðsorm. Freyr berst móti Surti, ok verðr harðr samgangr, áðr Freyr fellr. Þat verðr hans bani, er hann missir þess ins góða sverðs, er hann gaf Skírni. Þá er ok lauss orðinn hundrinn Garmr, er bundinn er fyrir Gnipahelli. Hann er it mesta forað. Hann á víg móti Tý, ok verðr hvæarr öðrum at bana. Þórr ber banaorð af Miðgarðsormi ok stígr þaðan braut níu fet. Þá fellr hann dauður til jarðar fyrir eitri því, er ormrinn blæss á hann. Úlfrinn gleypir Óðin. Verður þat hans bani. En þegar eptir snýst fram Víðarr ok stígr öðrum fæti í neðri kjöft úlfsins. Á þeim fæti hefir hann þann skó, er allan aldr hefir verit til samnat. Þat eru bjórar þeir, er menn sníða ór skóm sínum fyrir tám eða hæli. Því skal þeim bjórum braut kasta sá maðr, er at því vill hyggja at koma ásunum at liði. Annarri hendi tekr hann inn efri kjöft úlfsins ok rífr sundr gin hans, ok verðr þat úlfsins bani. Loki á orrostu við Heimdall, ok verðr hvárr annars bani. Því næst slyngur Surtr eldi yfir jörðina ok brennir allan heim. Svá er sagt í Völuspá:

Хеймдалль трубит,

поднял он рог,

с черепом Мимира

Один беседует.

Трепещет Иггдрасиль,

ясень высокий,

гудит древний ствол,

турс вырывается.

Hátt blæs Heimdallr,

horn er á lofti,

mælir Óðinn

við Míms höfuð;

skelfr Yggdrasils

askur standandi,

ymr it aldna tré,

en jötunn losnar.

Что же с асами?

Что же с альвами?

Гудит Ётунхейм,

асы на тинге;

карлики стонут

пред каменным входом

в скалах родных —

довольно ль вам этого?

Hvat er með ásum?

Hvat er með alfum?

Ymr allur Jötunheimr,

æsir ro á þingi,

stynja dvergar

fyrir steindurum,

veggbergs vísir.

Vitið ér enn eða hvat?

Хрюм едет с востока,

щитом заслонясь;

Ёрмунганд гневно

поворотился;

змей бьет о волны,

клекочет орел,

павших терзает;

Нагльфар плывет.

Hrymr ekr austan,

hefisk lind fyrir,

snýsk Jörmungandr

í jötunmóði;

ormr knýr unnir,

örn mun hlakka,

slítr nái niðfölr,

Naglfar losnar.

С востока в ладье

Муспелля люди

плывут по волнам,

а Локи правит;

едут с Волком

сыны великанов,

в ладье с ними брат

Бюлейста едет.

Kjóll ferr austan,

koma munu Múspells

of lög lýðir,

en Loki stýrir;

þar eru fíflmegir

með freka allir,

þeim er bróðir

Býleists í för.

Сурт едет с юга

с губящим ветви,

солнце блестит

на мечах богов;

рушатся горы,

мрут великанши,

в Хель идут люди,

расколото небо.

Surtr ferr sunnan

með sviga lævi,

skín af sverði

sól valtíva;

grjótbjörg gnata,

en gífr rata,

troða halir helveg,

en himinn klofnar.

Настало для Хлин

новое горе,

Один вступил

с Волком в сраженье,

а Бели убийца

с Суртом схватился, —

радости Фригг

близится гибель.

Þá kemr Hlínar

harmr annarr fram,

er Óðinn ferr

við ulf vega,

en bani Belja

bjartur at Surti;

þar mun Friggjar

falla angan.